zondag 15 september 2013

De oude Orisande

Vandaag een site ontdekt waarop het verhaal van de oude Orisande van mijn vader staat:
http://www.ssrp.nl/stamboek/schepen/orisande

maandag 5 augustus 2013

Het nippertje

Volgens de berekeningen moest het kunnen: van het Braassemermeer naar de thuishaven in een dag. Zelfs op zondag, al begint de brugopening dan pas om tien uur. Om half tien varen we weg. Na drie minuten piept de sms. Berichtje van de havenmeester ( die van de augurken) om ons een goede reis te wensen.

Bij de eerste brug in Woubrugge zien we een paar bekenden terug en wat nieuwelingen. het konvooi wurmt zich vrij snel door Alphen a/d Rijn, maar bij de spoorbrug moet een kwartier worden gewacht. Dat zou later een duur kwartiertje blijken. We weten dat we een paar strategische bruggen moeten halen. Bijvoorbeeld de spoorbrug bij Gouda, die om 12:27 draait. Missen we die opening, dan moeten we twee uur wachten op de volgende. Ons plan om vandaag thuis te komen valt dan in duigen. Het wordt krap en daarom werken we ons langzaam maar zeker naar de kop van het konvooi. Cis roept via de marifoon de bruggen in Waddinxveen op om de komst van ons inmiddels elf zeilboten tellende konvooi aan te kondigen . De bruggen draaien snel, maar volgens de gps zullen we toch drie minuten te laat komen. Op volle kracht stomen we door, in de hoop dat de treinen dit keer genoeg vertraging hebben om ons te kunnen doorlaten. Nog 300 meter, de brug staat open! Maar zal het lang genoeg zijn? We zien veel boten in de tegengestelde richting varen. Er is nog hoop. Via de marifoon roept de brugwachter het konvooi op om snel door te varen. Het kan dus nog, en het lukt! We zijn erdoor! Nog geen halve minuut later horen we weer de brugwachter: sorry, maar ik  moet hem nu echt sluiten, zegt hij vriendelijk maar beslist. De eerste vier van het konvooi zijn door, de rest moet helaas nog twee uur wachten . We vieren ons succes met een boterham met kaas, een biertje voor JW en een glas melk voor Cis. Achter ons zien we bij de nummer twee en drie ook de handen omhoog gaan.

We kunnen ook nog eens direct de Julianasluis bij Gouda in, en even verderop levert de Algerabrug ook geen vertraging op. Het besef dat we het gaan halen wordt sterker.

Daarbij is de tocht ook nog eens mooi, leuk, vrolijk en gezellig met veel bootjes volgeladen met verkoeling zoekende mensen. Het gaat geweldig.

Vlak bij onze thuishaven passeren we een zeilbootje dat vrijwel zonder wind vooruit probeert te komen.
Wat een doorzetter, denken we, maar dat blijkt niet te kloppen. De man trekt onze aandacht. hij vraagt of we benzine voor hem hebben. Hij vertelde dat hij terug moet naar Hellevoetsluis. Zijn vader was overleden, hij moest zijn vakantie in Zeeland onderbreken. Aan benzine voor zijn buitenboordmotor had hij niet meer gedacht. Benzine hebben we niet. We besluiten om de boot naar De Put te slepen. JW gaat met de man mee om een jerrycan benzine  te halen in het dorp en Cis ruimt de boot verder op. Onderweg hoort JW het tragische verhaal  van de man. In de auto naar huis prijzen wij ons gelukkig dat wij de afgelopen zes weken een mooie vakantie hebben gehad, zonder nare incidenten, met mooi weer en mooie tochten.

Morgen weer aan het werk. Volgend jaar weer nieuwe afleveringen!

zaterdag 3 augustus 2013

Augurken in Roelofsarendsveen

We rekken de finale van onze vakantie. Het zit zogezegd een beetje tegen. Maar desalniettemin werd onze dag vandaag goedgemaakt door de havenmeester van De Brasem die ons een zeer gastvrije ontvangst bezorgde met - on top of the bill- een gratis pot augurken uit Roelofsarendsveen.

Gisteren wilden we van Stavoren naar Amsterdam varen om mee te gaan met het nachtkonvooi van de Staande Mast Route, dat tussen 01:00 en 02:00 zou vertrekken. Het leek me erg  leuk om midden in de nacht dwars door Amsterdam te gaan met onze 18 meter hoge boot. Via steigerpraat kwamen we erachter dat een doorvaart problematisch kon worden in verband met de hitte. De oude Amsterdamse bruggen weigeren dienst bij hitte. Het zou vandaag de heetste dag van de eeuw kunnen worden: 36 graden...

Na een lekkere zeil en motortocht over het IJsselmeer en Markermeer moesten we de Oranjesluizen door om op het IJ te komen. Wat een lomp gedoe in de sluis. Oude bakken van boten die hun dieselmotoren aan laten staan zodat je compleet vergiftigd wordt, terwijl dat gewoon verboden is in sluizen. JW mocht van mij niet uit zijn vel springen. Daar was het veel te warm voor.

Na een belletje bleek het nachtelijk konvooi door Amsterdam uiterst onzeker. Pas tegen middernacht zouden de bruggen gecontroleerd gaan worden. Wij kozen voor een gezonde nachtrust en voeren door naar kanaal C - een zijkanaal van het Noordzeekanaal - waarvandaan ook een Staande Mast Route loopt via Haarlem. In een klein haventje genoten we onze nachtrust. Nou ja, met om de  2 minuten een vliegtuig dat opsteeg boven ons hoofd.

Zaterdag om iets voor negen op pad. Staande Mast Route varen betekent rekenen met brugtijden. Alle boten uit Amsterdam sloten bij ons aan. De tocht door Haarlem liep uitmate traag. Dat doen ze dan in Groningen en Leeuwarden een stuk beter! 

Op een gegeven moment zaten we opgesloten tussen een gewone brug en een spoorbrug. 7 grote jachten die op een piepklein stukje water moesten manoeuvreren. Met een dikke 20 knopen wind die rondwervelde en niemand die wist hoe lang het zou gaan duren. Op de marifoon gaf niemand antwoord... Voor die paar bruggen door Haarlem moesten we eerst 3,50 afrekenen daarna nog een keertje  11,10 en het meest achterlijke was dat ze dat geld stonden op te hengelen met een klompje. In de ANWB gids staat dan dat er overal betaalpalen zijn. Maar nee hoor.... Een klompje. Dat was vijf jaar geleden nog niet zo. Je kan wel merken dat de crisis heeft toegeslagen.
Friesland staat erom bekend, maar Haarlem? Het is gewoon gevaarlijk als iedereen strak achter elkaar vaart en je een klomp naar je kop geslingerd krijgt die je moet opvangen. Dan moet je ook nog gepast geld hebben, terwijl het bordje pas leesbaar is als de klomp al is vertrokken. We moeten toch allemaal met plastic betalen, waar blijven die betaalpalen? .... Ik ben aan rust toe geloof ik...

Om 12:58 uur was de voorlopig laatste opening van de Kaagbrug in de snelweg A44 het zou ons 4 uur oponthoud kosten als we die niet haalden.

De reis liep voorspoedig, maar toen kwamen we bij de Lissebrug, die was nog open, echter de boten van "onze kant" waren al door de brug en nu was de andere kant aan de beurt. De marifoonoproep met allervriendelijkst verzoek om ons konvooi alsnog te laten passeren met uitleg dat we een brug moesten halen leidde tot een sacherijnige opmerking van dienstdoende brugwachter. Het was te druk zij hij. 
De brug ging dicht en zijn argument bleek klink klare onzin. Toen de brug na een kwartier weer werd bediend waren wij 5 minuten te laat bij de Kaagbrug, daar moet je dan met 25 knopen wind drie en een half uur wachten. OK om 16:38 zou de brug bediend worden, maar op dat tijdstip bleven de lichten op rood-rood staan, dat betekend "geen sluisbediening". Oproepen via de marifoon, bellen naar de verkeerspost, geen enkele reactie en de brug bleef dicht. Het konvooi werd goed ontevreden. Wij inclusief. Na 20 minuten kwam er iemand aankakken. 30 minuten te laat werd de brug bediend.

Het volgende doel was de brug bij Woubrugge. De laatste bediening was om 18:00 uur. Zouden we dat halen? Door het getreuzel van de Kaagbrug- brugwachter lukte dat niet. Hoewel de tocht prachtig was - super Hollandse molens, dorpstafereeltjes, inclusief koeien, sloepjes op het water - beseften we dat thuiskomen op zondag nog wel eens een probleem kon worden.
Het scenario dat JW zijn baas moet bellen komt naderbij.

Enig meet- en rekenwerk leert dat we de morgen de laatste opening van de Haringvlietbrug moeten kunnen pakken, zodat we morgenavond laat thuis zijn....als we geen tegenvallers meer hebben. Vroeg opstaan heeft geen zin. Bruggen worden pas vanaf 10:00 uur bediend, hetgeen geen enkele relatie heeft met de behoeften in het werkveld van de brugwachters.
Maar wat scheen de zon weer lekker vandaag! :-)




donderdag 1 augustus 2013

Nog een dagje Stavoren

De motorman bevestigt dat het de waterpomp is die lekt. Na demontage komt hij met een minder leuk bericht: het ding is zo versleten dat vervanging de enige remedie is. Morgen om negen uur is er een nieuwe. Nou, dat is mooi, zou je denken, totdat je hoort hoeveel zo'n simpel waterpompje kost. Voor dat bedrag koop je een hele nieuwe buitenboordmotor!

Vandaag dus een gedwongen dagje Stavoren. We installeren de zonnetent, die ons samen met een goed gericht zwak windje nog enigszins op temperatuur houdt. Binnen is het 29 graden. We denken terug aan de afgelopen weken. Veel gezien, veel afwisseling en mooi weer. Alleszins geslaagd, en een bron voor goede herinneringen. 

Stavoren is bijzonder populair. De bootjes blijven binnenkomen. Soms zie je merkwaardige acties. Een meneer met een nagelnieuwe boot demonstreerde hoe je zelfs in de box nog een aanvaring kunt veroorzaken. Gewoon volle kracht achteruit tussen de palen en niet goed mikken, dan ram je de buurman. Die schrikt zich begrijpelijkerwijs een ongeluk, snelt naar buiten en constateert dat slechts de boot van de wildeman schade heeft opgelopen. Zelf werd hij gered door de stalen stootrand van zijn Hallberg Rassy. Maar gelukkig levert het normale geklungel slechts vermaak en geen schade op.

Nu nog even terug. Hoewel we tijd genoeg leken te hebben wordt het nu toch nog flink rekenen. Stavoren - IJmuiden - Stellendam - de Put zou mooi zijn, maar niet met zuidenwind en stroom overwegend tegen. We besluiten om de staande mast route via Amsterdam te nemen. Dat betekent 's nachts in konvooi door Amsterdam. We kunnen zaterdag in de thuishaven zijn, of uiterlijk zondag. Als jullie niets meer van ons horen, dan zijn wij ten onder gegaan in het geweld van de Canal Parade van het jaarlijkse Gay Pride festival. Als het weer zich in gunstige zin aanpast misschien toch over zee, maar 't zit er nu niet in. 


woensdag 31 juli 2013

Als mijn haar maar goed zit.


Vandaag vanuit.... Waar waren we ook alweer vanmorgen? Na zoveel gereis raak je een beetje in de war. Oh ja, Makkum. Daar hebben we gisteren gewerkt, omdat het k.... weer was. Het effect van zo'n werkdag is enorm. De afstand, de frisheid van geest en samen over dingen praten werken uitstekend.

Gisteren concludeerden we ook dat het niet aan de slangetjes of sluitingen lag dat de motor veel te veel water lekte. Het was een lekkage van de koelwaterpomp, buitenwater gutste steeds sneller naar binnen. Dat is niet prettig om mee op pad te gaan. JW maakte een afspraak in Stavoren om het te laten repareren. 
We hadden gebeden ( sort of) voor een gunstig windje en dat had effect: WESTENWIND. Eindelijk konden we weer even zeilen. In twee uur en een half uur  waren we in Stavoren, zo'n 16 mijl verderop. Dat is toch weer retehard, nietwaar! Maar wat een golven bij 14 tot 16 knopen wind zeg. Dat had echt niet gehoeven en die kleur, bijna gifgroen. Voor ons doen is het IJsselmeer erg druk, soms wordt er een blik Bavaria's uit de sluis gespuwd en dan zijn we blij dat we weer wat in te halen hebben. En al die Bruine Vloot schepen... Waar komen die toch allemaal vandaan?

Stavoren is hardstikke leuk en toeristisch. Helaas ook hier weinig verse vis te scoren. Schijnbaar vangen ze hier vooral kibbeling, volksvoedsel nummer 1 lijkt het wel.

We wachten nu op de motormaker, gelukkig zijn we nog niet door de voorraad bier en wijn heen. We beginnen naar huis te verlangen. Ilena heeft ervoor gezorgd dat de vloer binnenkort opgeknapt gaat worden, de tuin ziet er prachtig uit ( leve Facebook) en we krijgen zin om weer te gaan werken en familie en vrienden te zien.
En... Ik zal blij zijn als ik mijn haar weer een keertje in model krijg, want dat lijkt nergens op. JW heeft daar wat minder last van. Die heb ik op Helgoland nog een keertje te pakken gehad met de tondeuse.

maandag 29 juli 2013

Wind en water, van Harlingen naar Makkum

Een uur voordat we vanmorgen uit Harlingen wilde vertrekken vond JW bij de routinecontrole een plas water onder de motor die daar niet hoort te zijn. Zout water. Waar kwam dat nu opeens vandaan? Met papieren luiers en dweilen gingen we dat te lijf. Stress dus, en dat met prachtig mooi weer, een blauwe lucht en een warm zonnetje. Na enig onderzoek, wat redeneren en internetinfo opzoeken zijn we toch maar vertrokken. De oorzaak is waarschijnlijk een poreuze koelwaterslang.

Harlingen was boven verwachting hardstikke leuk geweest. Leuke haven, we lagen in de verenigingshaven vlak voor de sluis. dat mag een klein wonder heten want er is net als overal in Friesland niet veel ruimte voor diepstekende schepen. Het stadje is erg mooi opgeknapt met veel leuke huisjes en veel bloemen. En natuurlijk de havens met heel veel bruine vloot schepen die voor een prettige vakantiesfeer zorgen. Zeker 80 schepen platbodems en meermasters lagen aangemeerd. Zoveel hadden wij er nog niet bij elkaar gezien. Zelfs niet op Vlieland toen de haven helemaal vol was. We hebben ook nog paling gegeten, dan is de dag toch helemaal goed?

Het was nog wel even een gepuzzel hoe laat we weg moesten. De route via de "Boontjes" bleek gedeeltelijk uitgebaggerd door RWS, maar wat heb je aan gedeeltelijk als je het hele stuk door moet? We zaten toch aan hoogwater vast. Zeker met een stevige wind hadden we wel wat marge nodig in de waterdiepte. De minst gemeten diepte in de Boontjes was 3.90 meter en dat was was een uur voor HW. Goed dat we niet eerder zijn gegaan.

Eenmaal de sluis bij Harlingen door kregen we de wind op de kop. Het begon bij 20 knopen ware wind en 7 nautische mijlen verder bij Kornwerderzand stond de meter op 26 tot 30 knopen. Via de marifoon kregen we een extra windwaarschuwing. In de de grote kolk van de sluis was het een bende. Verschillende boten hadden problemen. Doordat de wind ze dwars wegblies kwamen ze met de verstaging tegen de betonnen kademuur. Het krassende geluid doet pijn aan de oren.
Wij lagen voorin de kleine kolk en konden vooruit stuiven toen de sluisdeur open ging, het gifgroene IJsselmeerwater op De bedoeling was om naar Stavoren of Enkhuizen te gaan, maar binnen een minuut besloten we de eerste de beste haven te pakken; Makkum. Het was gewoon niet leuk op het water. Vanavond bij de IJsselmeerberichten gaven ze windkracht 6 op en golfhoogten tot 1.40 meter, ze vertelden er niet de breedte bij. Maar dit zijn echt andere golven dan zeegolven. IJsselmeergolven zijn kort en onaangenaam. Die van het wad waren veel vriendelijker.
Bij de ingang van de haven voer de KNRM al rondjes alsof ze op een prooi lagen te wachten.

In Makkum was alles best. Het zonnetje scheen, we vonden een box, een supermarkt en een lekker terras in het zonnetje. Wat gaan we morgen doen? De voorspellingen zijn niet gunstig. Teveel wind uit de verkeerde richting, maar we moeten nu toch echt naar het zuiden. 
Jammer genoeg of misschien wel gelukkig is er geen wifi in de gemeentehaven in Makkum, zodat we niet alle weersites kunnen afstruinen naar goede berichten. 

Nog even wat water weggehaald bij de motor, en en passant de oorzaak van het lek gevonden, hopen we. Niks poreuze slang, maar niet goed aangehaalde slangklem. We gaan nu maar lekker lezen en vroeg naar bed. Morgen zien we verder.

We kiezen het zeegat bij Harlingen, nou ja, het Waddenzeegat dus.




zaterdag 27 juli 2013

Net wel of net niet?

In Borkum bleven we twee dagen. Eén dag met stralende zon waarbij we het stadje bezochten, het strand bekeken en op een peuter hebben gepast terwijl we pizza aan het eten waren, omdat zijn moeder haar andere kind kwijt was geraakt. 
De tweede dag hebben we gewerkt omdat er onweer voorspeld was en daar hadden we geen zin in. In dat onweer dus.

De volgende dag besloten we naar Delfzijl te varen om de "staande mast route" te gaan volgen. De weersvoorspellingen waren niet geweldig, weinig wind, onweer en wij hebben nog tijd genoeg.
Maar zou het net wel of net niet lukken met onze diepgang, althans die van onze boot? Wij steken 1.98 meter en op de kaart staat dat er in het Reitdiep tussen Groningen en het Lauwersmeer slechts een diepgang is van 1.7 meter. We horen verhalen dat iedereen bij Dokkum door de modder moet ploeteren. Zou het netwel of net niet gaan?

Vanuit Borkum, via Delfzijl voeren we eerst naar Groningen. Geen enkel probleem en hardstikke leuk. behalve die smerige fabrieken in de Eemsmond waar ik knallende koppijn van kreeg. Daar overnachtten we midden in de stad en dronken een pilsje op de Grote Markt. Wat een heerlijke stad is het toch; zoveel terrasjes met jonge mensen!

Vanmorgen zijn we met het konvooi van 9:00 uur vertrokken vanuit Groningen In Groningen moesten we 11 bruggen door. Dat ging geweldig! Wat een geweldige service, vriendelijke brugwachters en brugwachteressen, zwaaiende kinderen, het was alsof we in een koningsstoet voeren.

Aan het einde van de middag bereikten we probleemloos Dokkum. Alleen het aanmeren bleek een probleempje. Bij de aanmeerplaatsen was het erg ondiep. Overal liepen we aan de grond. Een geweldige brugwachter in Dokkum wist gelukkig nog een plekje waar we wel konden landen voor de nacht. 23 bruggen, 5 sluisjes, waarvan 3 in bedrijf zijn we gepasseerd vandaag. 

Geweldige sloten, mooie Groningse en Friesche landschappen zijn voorbij getrokken. Prachtige herenboerderijen, verlaten fabriekjes, bizarre woonboten, platbodems, zwemmende kinderen, vissende mannen, zonnende vrouwen, sijsen en drijfsijsen in alle soorten en maten. Zon en regen hebben we gehad. Leuke gesprekken met konvooi genoten - tijdens het wachten op de bruggen. Het was weer een geweldige dag.

Zaterdag van Dokkum naar Franeker. We hadden niet gedacht dat het zo leuk zou zijn!  Zitten hele zwaaiteams langs de kant van het water in de dorpjes! En de diepgang? Niet minder dan 2.00 meter op de Dokumer IE. Dwars door Leeuwarden is een hele belevenis!

Na dagenlange dreiging hebben we eindelijk de langverwachte donder- en regenbui op de kop gehad. Prachtige rolwolken, windstoten tot 30 knopen. Gelukkig duurde het niet lang en waren we dolblij dat we niet op zee zaten.

Straks even Franeker in en vanavond het weer en de route bestuderen.
Het moeilijkste en onzekerste stuk van de Staande Mast Route hebben we achter de rug, we zijn niet éénmaal aan de grond komen te zitten. Best wel goed van ons! Het is ons gelukt!

(Mede dankzij de app van de ANWB met daarop de meest recente waterkaarten - een abonnementje voor 9,99 per maand. Die gegevens waren ook niet meer helemaal uptodate, maar in ieder geval arg prettig om te gebruiken, omdat alle gegevens van haven, marifoonkanalen van bruggen e.d. Erop staan.)
Lang het Groninger Museum.

Dwars door Leeuwarden




dinsdag 23 juli 2013

Een lange hete dag

Des ochtends om zeven uur blijkt dat elk van onze vier aanliggers bijtijds en blijmoedig uit de kooi is gekropen om ons vertrek te faciliteren. We varen weg in een stralende zon. Er wordt zelfs gezeild, al duurt dat niet lang. Te weinig wind om de zeilen strak te houden betekent motor aan, en dat blijft zo tot wij om half acht aankomen in de Burkanahafen in Borkum.

Onderweg zorgt de stevige deining voor heftige wasmachinebewegingen. Niets om wakker van te liggen, wel  oncomfortabel. De  zon brandt ongenadig op de schedel, maar klagen daarover durven we niet. We zien heel erg weinig. Geen land, geen schepen, geen jachten.. het lijkt wel saai! Op de marifoon, kanaal 16 hoor je altijd van alles. Van serieuze communicatie en weerberichten tot onzinnig gebabbel. Heel vreemd is het als je ergens bij Norderney hoort "this is Dover Coastgard",  of Ostend Radio". In de middag horen we een  Brit de Duitse Kustwacht  aanroepen. Hij meldt dat hij in een heel grote olievlek vaart die naar zijn idee heel vers is en die afkomstig moet zijn van een net gepasseerde tanker. De reactie, in keurig Engels met duits accent: what can I do to help you?"  De Brit is verbijsterd op z'n brits: "nothing in particular", waarna hij zich beleefd verontschuldigt dat hij niet weet of hij dat dan wel had moeten melden. Ik zou zeggen, wees blij dat iemand crimineel gedrag meldt.

De Burkanahafen is een allegaartje van beroepsvaartuigen en jachten. Het kost even tijd om uit te vinden waar we heen moeten. We liggen gestapeld en dat hadden we niet verwacht. Met prettige buren is dat overigens geen  punt.

Terug in Cuxhaven

Na 5 jaar zijn we weer terug in Cuxhaven, aan het eind van de Elbe met 52 nautische míjlen op de teller. Vanmorgen zijn we om 7:00 uur met een prachtige ochtenstond vertrokken uit Rendsburg. 

Jan Willem is weer aardig opgeknapt van zijn voedselvergiftiging maar doet het vandaag nog rustig aan met eten en drinken. Medicamenten houden zijn maag nog in het gareel.

5 jaar geleden hebben we hier in "Cux" een aantal dagen gebivakkeerd en gewerkt omdat het weer te slecht was om terug te gaan en ik ziek was van de stank van de grote zeeschepen van de sluis bij Brunsbüttel.  Het is leuk om nu met zon terug te zijn. Onze "tallycard" die je nodig hebt voor de douches hadden we meegenomen en werkte nog.

De weersvoorspellingen zijn de komende dagen nog goed.. Halverwege de week kan het weer gaan veranderen omdat er wel erg veel lagedrukgebieden zich verzamelen om dat grote hoge drukgebied dat onze vakantie heeft bepaald. We zullen zien.

Morgen gaan J en M naar Norderney en wij gaan naar Helgoland. Wij zwaaien hun morgenochtend uit.
Industrieel erfgoed, een schwebefähre, zie het hangbakkie onder de brug.
Noord Oostzeekanaal

Idem bij Rensburg








zondag 21 juli 2013

Jan van Genten

Een grote hoge rots. In het avondlicht is de rots rood. Op de rots staan een vuurtoren, een paar zendmasten, een hele hoop beton, twee dorpjes met eindeloos veel drank en parfumwinkels. Op de rotsen zitten meeuwen en Jan van Genten te zitten, hun jongen te vertroetelen, te vechten, te dansen, te kwetteren. Het is een enorm lawaai. Een hele hoop Jan van Genten en meeuwen vliegen ons om de oren. Het is zo bijzonder! We kunnen vlakbij komen en maken heel veel foto's. 
We zijn op Helgoland. Een eiland met een heftig oorlogsverleden, met natuur en ook een trekpleister voor toeristen die accijnsvrij willen winkelen. Waarom dat zo is weten we ook niet, maar daar komen we nog wel achter.


vrijdag 19 juli 2013

Lekkere hamburger

Vanmorgen naar de dokter geweest in Rensburg. De hamburger die JW heeft gegeten in Spodsbjerg was van ze slechte kwaliteit. Het was een hele aardige en ook zeilende dokter. Dat schept toch een band. We werden snel en goed geholpen. M en J zijn ook gebleven en Rendsburg, dat vonden we wel heel lief.

Het weer blijft zonnig, maar er staat, zoals voorspeld, een flinke bult wind. We moeten nog ongeveer 60 km door het Noord Oostzee kanaal naar Brunsbüttel voordat we we de Elbe op kunnen. Dan hebben we weer met getij te maken. De weergoden zijn ons voorlopig goedgezind. We gokken op een voorspoedige Zuid-reis.

Afscheid van de Kielerfjord:


woensdag 17 juli 2013

Te veel

De terugtocht over de fjord bij S. was supermooi. Eenmaal weer op de Grote Belt viel de weersgesteldheid tegen: grote donkere wolken en veel te veel golven. De wind viel mee. We besloten zo snel mogelijk naar de luwte van Langeland over te steken. Dat was een hele opgaaf.  Met de genua op en zonder grootzeil maakten we te weinig voortgang in de hoge golven.  - N.b. de genua is de grote fok die we alleen gebruiken bij licht weer. We hadden hem niet vervangen door de gewone fok, omdat de weersvoorspellingen goed waren - Met grootzeil en genua was teveel van het goede op sommige rakken. Later de genua ingerold en met grootzeil gezeild. Dat werkte uiteindelijk het best. Hoog aan de wind zeilen op zee moet je niet doen, maar wij deden het natuurlijk wel weer omdat we ongeduldig waren. Omdat we een snelheid van tussen de 7 en 8 knopen liep vonden we dat toch de beste optie, maar comfortabel was het niet.

Halverwege riepen we J en M op via de marifoon om de geplande tocht te bekorten en in plaats van naar Bagenkop toch maar naar Spodsbjerg te gaan. Er kwam geen enkele tegensputter. Na een kleine 30 mijl afzien en knokken tegen golven en ongewenste windrichtingen, vlagen en dergelijke legden we aan in een zonovergoten Spodsbjerg, halverwege Langeland. 

Wat een onverwacht leuk haventje. Lekker groen, kneuterig, leuke strandjes en.... Een frietboer! Dan is de "ellende" snel vergeten. Een prachtig weerbericht zorgt ervoor dat we morgen een mooie zeiltocht verwachten. Bij de gezamelijke borrel bleek dat J en M de tocht ook niet echt leuk hadden gevonden. Ja, dat heb je soms wel eens. In ieder geval genoeg stof tot borrelen en napraten.



Zondag Rustdag Kerteminde

Teveel wind vandaag, zwaar bewolkt en even geen behoefte aan op pad gaan. We hebben een gat in de dag geslapen en rustig aan gedaan. Koffie drinken, kletsen, lat nog even de fjord langs gelopen, boodschapje gedaan, wasje gedaan, klusje gedaan... Even met de buurman gekletst die er net 6 weken Zweden en een midzomernachtfeest er op had zitten. ( met bloemenmeisjes en whisky)

Vanavond kwamen J en M even borrelen en de plannen voor morgen doorgenomen. We kunnen niet door het Westelijk gedeelte van de brug over de grote Belt dus nemen we het Oostelijk gedeelte, 68 meter hoogte tot het wegdek. Dat moet lukken! Daarna naar het jachthaventje van Skælskør. We hebben  de havenmeester al gebeld. Schepen boven de 11 meter lengte werd geadviseerd dat de doen in de Sejlerens, onze jachthavengids. De havenmeester is blij dat we komen. We moeten eerst de fjord op en hopen dat we genoeg diepgang hebben.
Nu eerst even koffie en dan lekker te kooi. Vakantie is ook gewoon uitrusten en dat lukt aardig. Het is nog steeds zwaar bewolkt, dus geen enkele belemmering om er vroeg in te gaan.





Terug in Duitsland

We hebben helemaal geen wilde avonturen te melden, behalve dat we vandaag een snelheid van 10 knopen over de grond haalden toen we vanaf Spodsbjerg langs Langeland dwars over de zuidelijke Oostzee naar Mölkenort - in de Kielerfjord- voeren.

Of het wilde avontuur dat we diesel wilde tanken en het volautomatische apparaat wel geld slikte, maar geen diesel gaf, waardoor we de havenmeester bij zijn ontbijtje moesten storen, zodat hij ons kon helpen. Gelukkig waren we niet de enige sukkels die wat moeite hadden met de Deense gebruiksaanwijzing.

Of het wilde avontuur dat JW gisteren een heerlijke hamburger heeft gegeten en dat hij vandaag ongeveer de helft van de reistijd onderdeks heeft vertoefd wegens een flinke voedselvergiftiging. 

Desalnietemin scheen de zon geweldig en blies de wind de eerste 20 nautische mijlen zoals we besteld hadden. Wat een feest om langs zo'n mooie kust te varen met heuveltjes, toefjes groen, gele graanvelden, af en toe een aardig huisje of boerderijtje en als kers op de appelmoes een prachtige witte vuurtoren aan het eind van het land, fonkelend in het zonlicht.

Na de kaap verwachtten we een stoot wind, omdat de wind vanachter Langeland zou komen, maar dat gebeurde niet. Zelfs toen het land uit zicht was bleef de wind beschaafd. Na 20 mijlen werd langzaam het windknopje teruggedraaid. Ik was allang blij, zo kon JW tenminste even rustig gammel zijn. Veel zeilschepen op het water geeft ook meer vertier op de marifoon. Kanaal 16 is af en toe zeer onderhoudend.

In de Kielerfjord was het bloedheet en het water was spiegelglad. J en M hadden reeds een aardig plekje opgezocht in de oude vissershaven van Mölkenort en hielpen met aanleggen. Halverwege hoorde ik een "pan pan" oproep van een zeilschip met 4 kinderen aan boord; een schip in nood dus. De positie van het schip was vlak bij ons, maar ik zag het niet ( jw was beneden) Helaas geen spektakel, want het schip werd snel op sleeptouw genomen.

Vorige week hoorden we ook een "Mayday" oproep op de marifoon; een zinkend zeilschip. Even later hoorden we dat alles goed was en het schip naar Bogense werd gesleept, waar wij ook waren geweest.

Maar verder was het een rustige dag. 


maandag 15 juli 2013

Westenwind



De hemel is niet meer zo heel erg blauw als we om 10 uur uit Kerteminde vertrekken. Onze bestemming ligt achter de enorme verkeersbrug over de Grote Belt. De twee pylonen zijn vanaf grote afstand te zien. De autootjes op de brug lijken langzaam te rijden, maar dat komt alleen maar omdat ze zo ver weg zijn. Een paar mijl voor de brug neemt de wind flink toe. We stuiven met een bruisende boeggolf
 op het gevaarte af, en toch lijkt het uren te duren voordat we er echt zijn. Over de doorvaarthoogte maken we ons geen zorgen. Op de voor ons kleintjes veilige doorvaartroute is de hoogte 52 meter, op de route voor de grote jongens is dat zelfs 65 meter. We hebben dus voldoende ruimte boven de mast om ook nog wat golfjes te kunnen hebben. Dat komt goed uit, want aan de lage wal zijn de golven inmiddels opgelopen tot een hoogte die het sturen moeilijk maakt.

Na de brug zoeken we de ingang van het fjord naar Skaelskor (dat is op Sjealland) terwijl we heftig slingeren. In het fjord is dat helemaal over. Door een smal, door bakens aangegeven geultje laten we ons rustig verder drijven door een mooie omgeving. Wel goed opletten, want een meter buiten de bakens loop je onmiddelijk aan de grond.

In Skaelskor treffen we de allereerste Deense havenmeester aan die zich bemoeit met zijn gasten. In positieve zin wel te verstaan. Hij heeft na een telefoontje van John een mooi plekje aan de kade vrijgehouden. Het plaatsje zelf is aardig om even door te lopen. Na het overvloedige diner dat Francisca voor ons vieren had gemaakt buigen we ons over de vraag waar het heen moet morgen. Westenwind, en dat lijkt het de komende dagen te blijven. We passen ons plan aan de windrichting aan, en we moeten zo langzamerhand rekenen met een terugkeer. Zoals het er nu voorstaat zal het wel Bagenkop worden, aan de zuidpunt van Langeland.

zondag 14 juli 2013

Een heerlijk stuk gezeild van Samsø naar Kerteminde; Noord Funen

Kerteminde. De weerberichten beloofde voor vandaag verslechtering met vanavond 30 knopen wind. Reden genoeg om tijdig te vertrekken vanuit het eiland Samsø naar Kerteminde. In de reisgids van Vleut en uit de verhalen hoorden we dat dat een aardig plaatsje was. Tussen 8:00 en 9:00 was de grote uittocht al begonnen. De enorme drukte in de haven loste zich langzaam op en iedereen ging zijns weegst.

Wij gingen naar het Zuiden. Samsø was het meest noordelijke punt deze reis. Gelukkig was er wind en kwam die uit de goede hoek. De genua in top en een bakstag windje van tussen de 9 en 14 knopen ware wind zorgde voor een heerlijke en vlotte zeiltocht. De dag begon zwaarbewolkt, maar gaande weg kwam er steeds meer zon.
John kwam ons niet echt voorbij, dat deed ons deugd. We maakten veel foto's en video's van elkaar kapriolen op het water. Het laatste stuk, van Romsø naar Kerteminde zeilden we hoog aan de wind zonder golven omdat we achter eelandtong zaten. Als de brandweer ging het! Regelmatig over de 8 knopen. 27 nautische mijlen op de teller. We zitten nu aan een vakantie-totaal van 600 nm.

Ook in Keteminde moesten we ons langs de palen van de veel te smalle boxen wurmen voordat we goed lagen. M en J. konden geen passende box vinden met hun 4 meter brede boot en lagen aan een kopsteiger.

Het stadje is aardig. Maar De vissersloot zag er beroerd uit. De armoede straalt er vanaf. Das niet zo gek, er valt hier geen vis meer te vangen. Nergens zie je vissersbootjes varen. 5 jaar geleden nog wel. Wj vangen ook geen vissen. Dat wat er nog is zal wel voor de zeehondjes zijn. Ik ben benieuwd waar de vis vandaan komt die ik de stalletjes te koop is. 

Halverwege onze stadswandeling kwamen we een dame tegen die ons aansprak en vroeg uit welk land we kwamen. Ze gaf ons allerlei tips waar we gezellig wat konden drinken, een leuke wandelroute en waar we vis konden kopen. Dat is zo leuk van Denemarken. De mensen zijn zo ontzettend relaxed en aardig.

Vanavond bij J en M geborreld aan boord. Vanaf hun kopsteiger hadden we een prachtig uitzicht over de baai. De zon scheen mooi op de witte zeiltjes van boten die laat aankwamen. Hard waaien doet het nog steeds niet. Mogelijk vannacht.
Ik moet nog naar de havenmeester om te vragen hoe ik de wifi aan moet zwengelen, maar ik ben al zo ontspannen dat dat zelfs morgen wel kan. De wifi is over algemeen niet zo fantastisch geregeld, op enige uitzonderingen na, in de Deense havens anno 2013. Ik overleef het wel.

vrijdag 12 juli 2013

De vuurtoren van Samsø


Vanaf Bogense vertrokken we vanmorgen om 9:00 uur richting het eiland Samsø. Stralende zon, maar geen wind. Dan maar de boot poetsen in het zonnetje tijdens de trip van ruim 28 nautische mijlen. Af en toe zagen we wat tuimelaars naar boven komen, kleintjes en groten. Slecht één zeehond gespot.

Vanaf Bogense kwamen we eerst langs het schiereilandje Aebelø. Daar kun je met laagwater naar toe lopen volgens de dame van het VVV. Het schiereiland is ook een ideale ankerplek en wandeleiland. Wij besloten door te gaan.

Op Samsø was het druk in de haven. Voor het eerst eigenlijk. Het leek Monnikendam in de zomer wel, maar dan één maatje kleiner. Allerlei eettentjes, winkeltjes met toeristentroep, een viskraam anex groentenwinkeltje en een hoop schaars geklede mensen. Wat een heerlijk gezicht als iedereen zo geniet van de zon en het zomerse weer!

Wij kunnen onze lol ook niet op. Zo'n zomervakantie hebben wij nog nooit op de boot gehad. Ik ben mijn derde korte broek al aan het vuil maken. Dat is een zeldzaamheid!

We liggen hier 7 rijen dik, allemaal boten aan elkaar geplakt en iedereen helpt elkaar en is gemoedelijk. Geen geluidshinder of irritant gedrag. Het enige minpunt was de geur van pijptabak met caramelsmaak die rondzweefde. Maar ach,...

Vanmiddag zijn we na aankomst snel op de fiets gestapt. Ik wilde graag richting de vuurtoren. Vuurtorens zijn gewoon leuk. en als je een doel hebt om naar toe te fietsen zie je ook nog wat van het land. De Deense vakwerkhuisjes stan overal, leuke kleurtjes, schattige raampjes. Iedreen verbouwd wat groente en kruiden in zijn tuintje en verkoopt dat aan de weg. Ook regelmatig een standje met "lopper" zonder bemensing. "Lopper" zijn rommelmarktspullen. Er staat een prijsje bij/ Als je iets wilt hebben dat stop je een muntje in het geldkistje dat er ook ergens bij staat.
Na alle lopper, groenten, live huisjes kwam een heleboel heuvels, graanvelden, vlasvelden, hier en daar wat bosjes, mooie hoeven, verlaten bedrijfjes, een hoop natuur. En na elk heuveltje zag je de zee wel ergens. Breed, ruim en stil. Ook hier.

De tocht naar de vuurtoren was prachtig, 11 kilometer in de zon fietsen, daarna omhoog klimmen en genieten van een ruim uitzicht en een lekker kopje thee met wortelcake aan de voet van de vuurtoren. Weer 11 km terug fietsen. Heerlijk om even in beweging te zijn.



In de avond kocht ik met John bijna een kilo vis. Met zijn 4-en aten we die op. Koffie met whisky toe toen de zon in de zee zakte.

Veel tuimelaars op weg naar Bogense, Funen


Åro was fantastisch. Deenser kan niet! Prachtige natuur, strandjes, mooie keien, gierzwaluwen in de oevers, een koddig haventje, inclusief vissers en veerboot en friet-vistent. En ook nog een wijngaard boven op de heuvel.

Om 9:00 vertrokken we richting het Noorden. In Middelfart zouden we J. En M. Weer tegenkomen. en dat gebeurde ook. Vlak voor Middelfart versperde een kabel- legger ons de doorgang naar Strib. Een visser waarschuwde ons dat we terug moesten. Tuimelaars in het water zorgden voor de animatie en de zon deed de rest.

Vanaf Middelfart was de wind op. Mooi weer heeft ook zijn mindere kanten. Op de motor vervolgden we onze weg, richting Bogense. De twee bruggen over de Kleine Belt waren immens. De Oostzee en kusten na Strib waren overweldigend mooi. 

Het water was platter dan plat, John probeerde nog wel even zijn Genaker, maar een beetje zonnend en zwemmend drijven was ons lot. Langzaamaan bereikten we Bogense. verrassend leuk. nauwelijks vreemde boten, alsof we in de rimboe zijn beland. Het is toch hoogseizoen? 

Het is nu vroeg in de morgen.  Het weer is geweldig. In de wifikamer van de haven zit ik even te werken. De voorzieningen zijn geweldig. We liggen aan de kade in de oude haven, die helemaal opgekalefaterd is. Erg leuk. Oude en nieuwe boten door elkaar.

Vandaag is het plan om naar Somø te varen.

woensdag 10 juli 2013

Ruimte in Åro

Wat een heerlijkheid om hier - Lillebælt en Årø Sund- te zeilen met dit weer. Zon, zee en genoeg wind. Veel ruimte, heel veel ruimte. We zijn gewend om met mooi weer voortdurend over andere boten te struikelen op het Haringvliet, maar hier is ruimte, ook met mooi weer...ruimte geeft geeft ontspanning, ruimte voelt rijk, ruimte is mooi.
Ruimte met groene streepjes aan de horizon. Af en toe een tuimelaar, of was het een bruinvis, die zijn rugje laat zien, een paar vogels en in het water een ballet van kwallen in twee soorten en in heel veel maten. 

We zeilen naar het Noorden over de Lillebealt, richting Assens. Daar nemen we afscheid van J en M die hun boegschroef gaan laten repareren. Naast de haven is een werf die luidruchtig nautische geluiden voortbrengt. Niks voor ons. We besluiten terug naar Arø tegaan. Het eiland dat volgens het boek van Rene Vleut uitnodigt tot wandelen en fietsen. Er is daar genoeg ruimte.
De weersvoorspelling voor morgen zegt dat we even minder mooi weer krijgen met harde wind. Een mooie gelegenheid voor een lekkere frisse wandeling op Årø.

Ooooh wat een mooi eiland. De veerboot is ons net voor en piept het haventje in. Het kleine jachthaventje is behoorlijk vol, maar we vinden een plekje, ook al moeten we de palen een beetje opzij duwen. Het ziet er knus en vakantie-achtig uit. En voor de rest geen wilde avonturen. De zon blijft schijnen, ik doe een tukkie en de wind en wolken nemen toe. Prima.

We eten gnocci met spekjes, Boursin, verse basilicum en champignons met salade uit een tuintje op Lyø.


De nacht is winderig, zoals is voorspeld. Als we opstaan schijnt de zon, tegen verwachting in. We gaan wandelen langs de rand van het eiland. Wat een feest van ruimte, geuren en kleuren. Oeverzwaluwen aan de zuidkant van het eiland maken het vakantiefeest- gevoel compleet. Kinderen met schepnetjes zorgen voor plaatjes die zo uit de folder kunnen komen.

Terug in de haven besluiten we de rest van de dag te luieren. Na twee en een halve week vakantie zijn we lekker ont-stressed en laten we het leven lekker op zijn beloop.

Er blijft wel een belangrijke vraag door ons hoofd spelen; "...als er overal zoveel ruimte is hier in Denemarken, waarom maken ze de boxen in de haven dan zo nauw dat veel schepen niet aan kunnen meren of met bruut geweld een plekje bemachtigen? ..." In ieder geval amuseren we ons met de "hafenkino".

De tweede grote vraag betreft de inwendige mens. "Waar halen we een lekker visje vandaan?" want aan onze eigen haak willen ze niet bijten. Misschien gaan we met de pont maar even naar de viswinkel aan de overkant in Åresund.


maandag 8 juli 2013

Rondje Lyø

Vannacht verbleven we in de baai van Lyø. Er lagen meer schepen voor anker, met hun neus naar een uitloper van het eiland. En een stukje verder de LilleBaælt waar de zon later in zou plonzen.

Met de rubberboot haalden we de bemanning van de Mystell op. Om de beurt roeiden we naar het strand, inclusief alle bbq spullen, truien, drank. Ik werd als eerste overgezet en stak de bbq aan. Lang geleden deden we dit soort dingen aan de rand van het Veerse Meer als het een mooie zomeravond was.
Met een zeiknatte broek werd de één na de ander afgezet op het strand. De mannen speelden voor veerman. We genoten van het eten, het zand dat plakte aan de vuilniszakken waar we op zaten en aan onze natte broeken. We hadden lol om ons eigen kleine avontuurtje. Na de bbq stookten we een fikkie en ontdekten we blauwe zeedistel.

Voordat de zon weg was roeiden we terug. Slapen aan een ankertje in de middle of nowhere heeft wel wat. M en J hadden nog nooit aan een anketje geslapen. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat je wakker wordt van een ongewenst geluid omdat je tegen een andere boot opknalt omdat het anker is gaan krabben, of je loopt vast op een zandbank om dezelfde reden...Of je zorgt dat je goed vastligt en gaat lekker slapen.

In de morgen zag ik een diezige verte. De zon scheen weer, het eiland lag nog op dezelfde plaats. De wind was toegenomen.

We besloten naar Faaborg te gaan, omdat de boegschroef van John het had begeven en hij een deskundig techneut wilde consulteren. Wij zeilden eerst naar Jutland en weer terug naar Lyø, gewoon omdat het zo lekker ging. Daarna gingen we even in Lyø aan wal om het meest authentieke dorpje vanDenemarken  te aanschouwen. Het was inderdaad erg mooi. Mooi huisjes, tuintjes, landerijen en een heel mooi kerkhofje waar iedere overledenen een graf met een piepklein buxushaagje had.
Toen we weg voeren hadden we plotseling een extra man aan boord. Dat kwam omdat er een boot naast ons was afgemeerd toen we even het eiland op gingen. Tijdens het verleggen van de boten was de man te laat op zijn eigen boot gestapt. De kinderen wilden hem wel terug. De vrouw twijfelde. ;-)

In Faaborg zagen we J & M weer, we haalden een ijsje, aten een hapje, sprongen onder de douche en hingen wat rond in het avondrood.





zaterdag 6 juli 2013

Æroskøbing

Alles is perfect. We hebben heerlijk gezeild van Schleimunde naar Æroskøbing op het eiland Æro. Een heerlijk windje, prachtig rustig water, wat een weelde. Vanmiddag toen we vroeg op het eiland waren hebben we direct de bus gepakt naar het plaatsje Søby, hier 16 kilometer naar het Noorden. Wat een prachtige landschappen, schattige huisjes, lieve tuintjes... Natuur, natuur, natuur...
Ff langs de haven gelopen, boodschapjes gedaan en dan weer terug naar ons huisje; de boot, lekker aan het bier.

De garnalen die we kochten uit de koelbox aan de weg ( voor 25 kronen) waren niet te eten. Moeten we toch echt zelf we gaan vissen. De weersvoorspellingen zijn ook perfect... Wat nu? We hebben niks te zeuren en te zeiken, kan het nog beter? Jaaaaaa.... We hebben het plan om morgen naar Lyø te gaan. Niet naar een haven, maar ankeren in het wild... Lekker ineen baaitje, met het rubberbootje naar de wal, naar één van de meest authentieke dorpjes op Funen, bbq- en op het strand, de zon in de zee zien zakken enzooo... Het wordt de meest kleffe dag van het jaar denk ik!

donderdag 4 juli 2013

Mönkeberg revisited

De tocht door het Noord- Oostzee kanaal was weldadig na al die hobbels. Zon, rust en gemütlichkeit. 98 kilometer op de motor en af en toe wat afleiding door de enorme zeeschepen die passeren. Twee kleine bambi's op de oever, een raderboot en verder gewoon oever en water. Met een muziekje van Anouk's Sad Sing Along Songs op de iPod werd was het bijna een filmische ervaring.

Voordat we vertrokken vanuit Brunsbüttel zat het even goed tegen. De motor startte niet, en dat was voor ons een heel nieuwe ervaring. Na een vloek en een zucht lieten we onze buurman vertrekken en schoven wij aan bij een andere buurman. Deze had een reserveaccu om te testen wat er aan de hand was. Accu kapot. Ondertussen was snelle John van de Mystell al naar het VVV gelopen om te vragen waar de dichtstbijzijnde accudealer was. Ik haalde alvast een fiets uit onze bootschuur, tilde deze naar de wal, zette hem in elkaar en toen het sein " accu overleden" werd gegeven stonden John en ik al klaar voor vervoer. Jan Willem plaatste de nieuweling vakkundig onder het bed. Binnen twee uur was alles geregeld en konden we op weg. De samenwerking was geweldig! En wij waren helemaal blij dat het hier gebeurde en niet op een plek die je nachtmerries kan bezorgen.

De passage door de sluis bij Holtenau ging vlot. We lagen in de grote schepen sluis, omdat de jachtensluizen gestremd waren. En dan die blik op het Kieler Fjord als de deur open gaat..... In de avondzon... Zoooo moooooi! 

We voeren naar Mönkeberg voor een overnachting. Daar lagen we 5 jaar geleden ook. Mooi in de natuur, met uitzicht op de Kieler Fjord. 
De volgende morgen was er geen wind. We waren lui en moe. Rustig ontbijten zoals dat in een vakantie gebruikelijk is werd een hele belevenis na al dat gesjees van ergens willen komen. Daarna koffie drinken en omstreeks het middaguur besloten we de pont te pakken naar Kiel. Leuk.

'S Avonds hadden we eerst palaver bij ons aan boord. En nu? wat gingen we eigenlijk doen? Na wat consultaties via Facebook en IRL ( in real life) besloten we de Kleine Belt te pakken middels de navigatiemethode "zoals de wind waait, waait mijn zeiltje".

Nu ik aan het schrijven ben, zijn we zeilend op weg naar de Schlei, richting Schleimunde. Een zwaarbewolkte lucht, weinig wind. Het vislijntje hangt uit. Ik heb zojuist al een lekkere ratatouille gemaakt voor vanavond, maar een zeebaars als voorafje kan best wel. De weerberichten voor komende dagen zijn uitstekend. De Mystell vaart achter ons. Dat willen we zo houden ;-) We genieten.


woensdag 3 juli 2013

Mijlpaal Brünsbuttel

We liggen eerste rang in de jachthaven naast de sluis van Brünsbuttel. We zijn zojuist aangekomen en stevig afgemeerd. Loeigrote zeeschepen komen hier op ongeveer 50 meter langs om van het Noord- Oostzee kanaal op de Elbe op te komen. Mooi om te zien. Vandaag 82 mijl gevaren. Via het Doventief van Norderney verlieten we de Duitse wadden.

Hoewel  er vooral veel regen werd voorspeld hadden we hele dag zon. De beloofde 4 en 5 Beaufort waren ook van de partijen als toegift kregen we regelmatig 22 knopen ware wind, 6 Beaufort dus.
Flinke golven nu uit het Zuidwesten. Witte strepen en koppen op het water. Mystell verdween af en toe in de golven en het liedje " kleine wasjes, grote wasjes, doe ze in de wasmasjien" zat voortdurend in mijn hoofd. Het went. JW had bleek helemaal ingeslingerd en vertoonde geen spoortje zeeziekte meer.

Met alleen de fok op en de motor aan maakte we het ons zo comfortabel mogelijk. Ik heb nog een tijdje kunnen lezen. En halverwege heb ik lekker macaroni staan koken met een fornuis dat 45graden schuin hing.

Volgens plan en berekening waren we om 13:30 bij de uiterton van de Elbe om daar de stroom naar binnen op te pakken. Vanaf dat punt was het nog 40 nautische mijlen naar Brunsbüttel. Genoeg te zien op de rivier. Wederom veel windmolens. Die subsidiepot moet nu toch wel een keertje leeg zijn, hoop ik! Veel schepen, loodsen, allerlei soorten vessels. Halverwege de Elbe verdwenen de grote golven. Heerlijk om na zoveel uren weer even normaal te kunnen zitten. 

We zijn blij dat we er zijn. De zon schijnt er is hier veel te zien. El portillo zit in het glas.




Bezopen




Om 6:00 uur verlaten we Vlieland. Eerst een stuk terug door de geul en dan de zee op. Hoog aan de wind zeilen we tegen de branding. We draaien naar het Noorden waar het kan en moet. Die golven van 2 meter hoog zijn er nog steeds. de donkere wolken zorgen voor een onvriendelijk decor. Maar het goede nieuws is dat we de wind mee hebben en dat die niet boven de 5Bft uit komt. 

Halverwege het eiland krijgt JW migraine verschijnselen. Ik probeer heel praktisch na te denken, om grote ellende voor te zijn. Ik ben bang dat ik Orisande alleen naar Lauwersoog moet   Brengen in deze k... golven. Eerst de lazy jacks uit, aangelijnd natuurlijk. Ik kijk naar JW's gezicht. Dat beloofd niet veel goeds.

Ik wil op de fok verder, grootzeil strijken. mocht het uit de hand lopen dan kan ik de boot "handelen".
JW gaat in zijn hoekje zitten achterop, als een dood vogeltje. Hij wil zeker verder. Bikkel van me!

We kruisen voor de wind, motor gaat aan. Af en toe geeft JW een teken van leven. Het wordt niet erger. Voor het middaguur breekt de zon door en een blauwe lucht versiert het hemelgewelf. dat hadden we ff nodig. We dobberen als gekken door. Terschelling, Ameland, Schiermonnikoog, Borkum, Juist en tenslotte Norderney. Na 13 en een half uur hobbelen liggen we in de haven. 
JW is het tweede deel van de tocht aardig opgeknapt. Als we veilig en wel aanleggen en we om de steiger stappen lijken we wel dronken van al dat gehobbel. We zijn blij dat we er zijn.


donderdag 27 juni 2013

Dr. Deen eiland

Donderdag 27 juni. We zijn op Vlieland na een prachtige zeilreis voor de meesten van ons. Voor enkelen van ons - we zijn met twee boten en 5 volwassenen - was het minder leuk vanwege zeeziekte.
Maar wat is Vlieland toch mooi als je aan komt varen. Het is helemaal geen straf als het weerbericht slecht is, de temperatuur te laag en het stront van de diek waait.

Vanwege die slechte voorspellingen besloten we twee dagen op het eiland te verblijven. Onze favoriete opstapper Winfried hebben we naar de boot gebracht. Zijn zeildaagjes zaten erop. Terwijl we hem uitzwaaiden kwamen we Monique tegen. Jeweetwel... Monique van de Ven. Met een hele filmploeg en nog wat bekende gezichten. "De serie "dokter Deen" werd opgenomen. Leuk om er even bij de zijn.


Na de laatste zwaai naar Winfried fietsten we in de luwte naar de zuidkant van het eiland. Zittend in het gras en kijkend naar de lepelaars die boven de rand van het Wad vlogen, ouwehoerden we er wat op los. Maar het was koud. Snel weer op de fiets, kopje soep en dan als een razende Roeland met de wind mee via de duinen terug naar de haven. Kacheltje aan, tuttelen, rommelen, herstellen... nix mis mee. Wat gaat het weer doen? En wat gaan wij doen...?

p.s. zie ook Google maps "Waar zijn we met Orisande"

Op het filmpje onze medezeilers "Mystell" en een indrukwekkende zeilboot aan het eind. Enjoy!


maandag 24 juni 2013

Bobbels op het water

Met John en Marian van s.y. Mystell hadden we afgesproken naar Stellendam te gaan en om 10:00 door de sluis te gaan. John had de verkeerspost gebeld. Die meldde dat de golven in het Slijkgat 2:30 meter hoog water. Met laagwater zou dat ongetwijfeld tot gedonder leiden. 

Dus dan maar via het Spui, Oude Maas en Nieuwe Waterweg bij Hoek van Holland naar buiten. Leuk tochtje was het. Koetjes, molentjes, landhuisje... En dan bam... Bam... Bam... zit je in hele hoge golven op zee. Toen het zeil hoog stond ging het een stuk lekkerder. Heerlijk scheuren over de baren. Het zonnetje liet zich heel even zien. Jammer dat een bemanningslid zeeziek werd. Wat zeg ik... Groen... Geel.. Lijkbleek. Het leven van een zeeman gaat niet altijd over rozen.

Heel snel waren we in IJmuiden. Maximaal 11 knopen door het water. Op vol tuig de haven in, het kon even niet anders volgens mij. Blij dat we er waren. De wind was niet echt gaan liggen zoals voorspeld. Na het avondeten was de wind nagenoeg weg. In ieder geval gaan we lekker rustig slapen.





donderdag 20 juni 2013

De spanning stijgt - 3 dagen voor vertrek

Het regent dat het giet. De laatste klusjes op het werk. Zomervakantie 2013 staat op het punt te beginnen. 6 weken dit jaar. We hebben het verdiend.


Boeken inpakken. Kleren wassen. Morgen boodschappen doen. En vooral honderd keer per dag naar de Bracknell kaarten kijken hoe het met dat éne lage druk gebied zit. Hij gaat oplossen.... geen storm! Kijk maar:





Nog even wat foto's bij elkaar vegen om in de stemming te komen. Geniet mee:...
Voor iPad-users: http://youtu.be/YuE2rtN289M



Opstapper goedgekeurd


Afgelopen weekend hebben we kennisgemaakt met Winfried. Na een lekker stuk zeilen, een gezellige borrel, een goede maaltijd en een prima nachtrust, maal twee, heeft Winfried ons goedgekeurd en andersom. Hij zal meezeilen tot Rensburg, Germany, halverwege het Noord- Oostzeekanaal. We willen in een ruk door.

Van Stellendam naar de uitterton van de Elbe is het 235 nautische mijlen. Bij een gemiddelde van 6 knopen zullen we er 40 uur over doen tot die plek. Wanneer we de stroom mee willen hebben als we de Elbe opgaan, moeten we dus terug rekenen. 

Een wacht van 4 uur lijkt nu het best. Wanneer je steeds met zijn tweeën wacht loopt en om de twee uur wisselt hoef je je niet te vervelen.

Winfried is vegetariër dus we gaan heerlijke hapjes voorbereiden. Wie heeft er nog lekkere recepten?

John en Marian van de "Mystell" uit Stad aan het Haringvliet gaan ook mee. Ze zijn met zijn tweeën en gaan iets eerder weg om minder grote stappen te hoeven maken.

We hebben er zin an!