Bij de eerste brug in Woubrugge zien we een paar bekenden terug en wat nieuwelingen. het konvooi wurmt zich vrij snel door Alphen a/d Rijn, maar bij de spoorbrug moet een kwartier worden gewacht. Dat zou later een duur kwartiertje blijken. We weten dat we een paar strategische bruggen moeten halen. Bijvoorbeeld de spoorbrug bij Gouda, die om 12:27 draait. Missen we die opening, dan moeten we twee uur wachten op de volgende. Ons plan om vandaag thuis te komen valt dan in duigen. Het wordt krap en daarom werken we ons langzaam maar zeker naar de kop van het konvooi. Cis roept via de marifoon de bruggen in Waddinxveen op om de komst van ons inmiddels elf zeilboten tellende konvooi aan te kondigen . De bruggen draaien snel, maar volgens de gps zullen we toch drie minuten te laat komen. Op volle kracht stomen we door, in de hoop dat de treinen dit keer genoeg vertraging hebben om ons te kunnen doorlaten. Nog 300 meter, de brug staat open! Maar zal het lang genoeg zijn? We zien veel boten in de tegengestelde richting varen. Er is nog hoop. Via de marifoon roept de brugwachter het konvooi op om snel door te varen. Het kan dus nog, en het lukt! We zijn erdoor! Nog geen halve minuut later horen we weer de brugwachter: sorry, maar ik moet hem nu echt sluiten, zegt hij vriendelijk maar beslist. De eerste vier van het konvooi zijn door, de rest moet helaas nog twee uur wachten . We vieren ons succes met een boterham met kaas, een biertje voor JW en een glas melk voor Cis. Achter ons zien we bij de nummer twee en drie ook de handen omhoog gaan.
We kunnen ook nog eens direct de Julianasluis bij Gouda in, en even verderop levert de Algerabrug ook geen vertraging op. Het besef dat we het gaan halen wordt sterker.
Daarbij is de tocht ook nog eens mooi, leuk, vrolijk en gezellig met veel bootjes volgeladen met verkoeling zoekende mensen. Het gaat geweldig.
Vlak bij onze thuishaven passeren we een zeilbootje dat vrijwel zonder wind vooruit probeert te komen.
Wat een doorzetter, denken we, maar dat blijkt niet te kloppen. De man trekt onze aandacht. hij vraagt of we benzine voor hem hebben. Hij vertelde dat hij terug moet naar Hellevoetsluis. Zijn vader was overleden, hij moest zijn vakantie in Zeeland onderbreken. Aan benzine voor zijn buitenboordmotor had hij niet meer gedacht. Benzine hebben we niet. We besluiten om de boot naar De Put te slepen. JW gaat met de man mee om een jerrycan benzine te halen in het dorp en Cis ruimt de boot verder op. Onderweg hoort JW het tragische verhaal van de man. In de auto naar huis prijzen wij ons gelukkig dat wij de afgelopen zes weken een mooie vakantie hebben gehad, zonder nare incidenten, met mooi weer en mooie tochten.
Morgen weer aan het werk. Volgend jaar weer nieuwe afleveringen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten