Wachten voor haveningang St. Valery-en-caux

7:30 Vertrek van Dieppe naar Saint-Valerie-en-Caux. De lucht is grijs en we zijn nog niet helemaal uitgeslapen. Allerlei actieve zeilers doen hun best om zo sportief mogelijk te doen tijdens dit uur van de dag. Niemand heeft echt zin, denk ik, maar ja, je bent een zeiler of niet. We zijn geen watjes of slapjanussen. Wij gaan in onze vakantie vroeg op en vinden het fantastisch om in naargeestig weer ons in een zeilpak te hijsen dat veel te warm is en om ons te laten natregenen.

Saint Valerie is maar 15 nautische mijlen weg; een kort stukje. Echter we kunnen er alleen 2 uur vóór tot twee uur na hoogwater in. Zijn we te laat, dan moeten we doorvaren naar Fécamps, immers de haveningang droogt op bij te laag water.

het eerste deel van de tocht kunnen we nog zeilen. De tweede helft, na Roche d"Ailly, een kardinale ton Noord die een gros wrakken markeert, moeten we recht tegen de wind in en dan lukt niet. Motor aan, zeil naar beneden. Dan wordt de horizon vager, de lucht donkerder en gaan we van de regen over in de drup. JW is de pineut en mag nat worden. Ik ga in de kombuis een lekkere bak koffie maken.

Ongeveer tegen elven zijn we op onze bestemming. Vlak voor de haveningang horen we een krakend, knarsend geluid onder de boot, een tik en geschuur… oh jee een net in de schroef? Hebben we de dieptemeter wel goed in de gaten gehouden? Zit de plotter ernaast, wat is er aan de hand? Er klopt iets niet. Achteromkijkend zien we een enorme dobber boven water kommen. We zijn gewoon over een kreeftenpot heen gevaren. Niks aan de hand. Ze moeten die dingen ook maar niet voor de haveningang leggen! Vissers en zeilers… niet altijd elkaars vrienden.

In de voorhaven van Saint Valerie wachten we een kwartiertje aan een meerboei. Leuk om weer hier te zijn. Vorige keer scheen de zon en was er een groot Fête des Marins aan de gang met veel vlaggetjes en bloemrijke versieringen.

Dan het ritueel na het aanleggen: de mannen leggen de boten goed vast en ruimen de zeiltroep op. De vrouwen en de kinderen gaan naar de Capitainerie en halen toeristische informatie.

Al drie dagen kan ik niet op het franse woord voor "meeuw" komen. Ik vraag het aan de havenmeester. "Moit" of "motie"

's Middags wandelen we naar de kliffen, doen een rondje dorp en zwaaien naar bekenden in de haven. Leren veters voor JW's schoenen zijn nergens te krijgen.

's Avonds staat gazpacho op het menu van gerookte parika's, tomaten, perzik en komkommer, rode poon, gerookt in onze eigen Demeyere rookpan en ovenvers stokbrood met franse gezouten boter.

's Avonds duit JW in een Stieg Larsson en ik achter de computer… Dat was weer een zorgeloze dag. Ik merk dat het werk nu echt naar de achtergrond raakt en dat is prettig!

Francisca