De wind blijft maar uit het Westen komen en dat betekent dat een flinke tocht naar het westen geen optie is. Cherbourg blijft liggen waar het ligt en wij ook. Naar het Oosten kunnen we niet, daar is alleen maar land. Naar het Noorden betekent dat we aan het teruggaan zijn, dat is een te zware psychische belasting :-), immer dan moeten we onze bestemmingsdoel opgeven en dat doet pijn. Dan blijft het Zuiden over.
Als we naar het Zuiden gaan kunnen we naar Le Havre, maar da's te industrieel, naar Honfleur, maar da's te toeristisch, naar Port-en-Bessin, Courseulles-sur-Mer, Quistreham, Dives-sur-Mer of Deaville, Trouville, maar daar kun je alleen met hoogwater binnen lopen. Aan het puzzelen dus. Behalve de hoogte van het water in de plaats van bestemming moeten we ook de hoogte van het water hier in Fecamp in de gaten houden. Wij kunnen pas anderhalf uur na laagwater de haven verlaten en Jos pas 2 uur na of voor laagwater…
Henny en Tonny gingen naar Courseulles-sur-Mer en daar hadden wij ook wel zin in, maar ja dan zouden we pas vanavond om half elf kunnen binnenlopen. Dan is het al donker en als je een nieuwe haven bij donker aanloopt, waarbij je op de kaart ziet dat er ook nog wat rotsen voor de ingang liggen ga je toch twijfelen of dat een verstandig besluit is. Dan gaat het om besluiten nemen op basis van gevoelens. De één voelt zich wel zeker om zoiets in het donker te doen en de ander niet. Op dit moment passen we ons aan aan de groep. het is te gezellig.
Henny en Tonny (en José en Ina) komen we wel weer ergens tegen. Gisteravond hebben we trouwens aan boord van de Ziga Ziga van Henny een geweldige en hartverwarmende avond gehad. Zo heerlijk ongecompliceerd, gezongen en gebabbeld, gelachen en gedronken. Tonny speelde een paar keer op zijn trekzak Noorse en Franse melodieën. Het was een genot om naar zijn gezicht te kijken. De melancholische muziek voerde ons terug naar gevoelens van tevredenheid en het plezier van samenzijn in de puurste vorm. Ik mocht tussendoor de coupletten zingen van Molly Malone, oftewel Grietje Sprot. Mijn tekstvastheid is toch wat minder geworden merk ik, maar daar gaat weer aan gewerkt worden.
Vandaag was het lekker weer. De zon scheen, de lucht was blauw, we hadden lekker geslapen, maar we zouden niet uitvaren… Henny en Tonny wel. dat wrong een klein beetje, maar we legden ons erbij neer. We hebben het benedictijner klooster bezocht en van de likeur geproefd die daar gemaakt wordt.
Nu zijn we weer terug. Na het eten moet ik nog even naar MacDonalds voor gratis WIFI om te Skypen met mijn allerliefste kuikentje.
Francisca
Geen opmerkingen:
Een reactie posten