Nieuwe kusten en verse makreel.

Vandaag om een christelijke tijd, 9:23 uur, vertrokken vanuit Fecamp, naar het Zuiden. De wind was te weinig om over te steken naar Engeland. Naar Cherbourg varen zou kunnen, maar 10 uur brommen hadden we daar niet voor over. We willen allebei iets nieuws, een onontdekt stukje, liefst een avontuur. Het wordt Deauville-Trouville, net voorbij Le Havre en Honfleur.

De zee is mysterieus. Boven de aanlooproute van Le Havre hangt al uren een regenbui. Daar moeten wij heen. Af en toe doemt er een schip op. Vlakbij de oversteek van de vaarroute naar Le Havre hebben we een bumperklever. Hij zoekt ons op en vaart ons achterna Zeker geen AIS aan boord! Wij wel. We zien de gevaarlijke containers en zeetorenflats langzaam over de kaart schuiven.

De bumperklever slaat af naar Honfleur en wij vervolgen onze weg. We zien tot ons groot genoegen dat we te vroeg zijn om de brug en sluis van Trouville binnen te kunnen. Die gaat pas open als het water hoog genoeg staat. We gooien een lijntje uit om de avondmaaltijd bij elkaar te vissen. Binnen een half uur hebben we twee makrelen. Zoals gewoonlijk neem ik de moordtaak op me en help ze naar de zevende hemel.

Dan is het tijd en sturen we naar de haveningang. Het oude casino is al van heel ver te zien. We zijn nieuwsgierig: hier zijn we nog nooit geweest. Van een afstand zien we allemaal hele sjieke, meest oude gebouwen. Ooit moeten de oude rijken hier in hun gestreepte en gebreide badpakjes hebben rondgehuppeld. Ik las dat Vaslav Njinsky en Coco Chanel hier regelmatig vertoefden.

Het regent dat het giet als we aangelegd hebben, maar na een paar uur is dat over. Tijdens onze lange avondwandeling ontdekken we dat Deauville en Trouville heel verschillende plaatsen zijn. In Deauville loop je een vrij grote kans om door een Maserati of door een kostbaar straattankje van de sokken gereden te worden. In Trouville niet. Daar zijn het de'gewone' auto's. Het publiek is net als de winkels minder mondain dan aan de overkant. De vele eettentjes, de monumentale villa's aan het strand en de strandgebouwen geven het plaatsje een bijzondere sfeer. Je voelt de geschiedenis, maar het voelt niet aan als oud. Eigenlijk is dat vreemd. Aftakelende gebouwen die doen denken aan spookhuizen of de Efteling verraden dat er ook vergane glorie is. De tijden dat de tweeling Deauville-Trouville na Parijs de tweede cultuurhoofdstad van Frankrijk was zijn zeker voorbij.

Terug in de haven is het heel rustig. We lijken wel de enige gasten. We maken ons op voor de volgende stap: een heuse busrit naar Honfleur. Het wordt zondag toch slecht weer.

JW & FF