Het is ook geen weer om over naar huis te schrijven. Wij wachten drie dagen totdat de wind weer een beetje de goede kant opstaat en een nette sterkte heeft. We komen onze tijd door met werken, lezen, een Meccano-tentoonstelling bezoeken, naar de troosteloze boulevard lopen met dito strand en een Loburgje drinken.
 |
| Artist impression van het kloteweer in Calais. |
Eindelijk is het weer aanvaardbaar en vertrekken we. Dik aangekleed in de regenpakken en de boterhammetjes gesmeerd in de koelkast. Stel dat het hondenweer wordt op zee, dan hebben we in ieder geval eten.
In konvooi gaan we met een stuk of 5 zeilboten door de brug van 7:40 uur. Niemand trekt zich iets aan van de drie rode lichten die ons moeten waarschuwen voor veerboten. Via de marifoon horen we dat we kunnen gaan als we maar netjes aan de kant blijven.
In konvooi gaan we met een stuk of 5 zeilboten door de brug van 7:40 uur. Niemand trekt zich iets aan van de drie rode lichten die ons moeten waarschuwen voor veerboten. Via de marifoon horen we dat we kunnen gaan als we maar netjes aan de kant blijven.
Een beetje voorzichtig schuiven we over de Ridens de la Rade, een serie hinderlijke bulten op de bodem van de zee vlakbij de uitgang/ingang van Calais. Als we er niet overheen gaan kost ons dat 2 nautische mijlen omvaren. Na wat rekenwerk met waterdiepten en getijden weten we dat we over de zandbank moeten kunnen. We houden 3 meter onder de kiel over, blijkt later. Meer dan voldoende met een windje 2-3 Beaufort.
We varen naar Oostende.
Daar breekt de zon door. Het is vrolijk, gezellig en Den Roberrr... de havenmeester hoor je al van een afstand tetteren en aanwijzingen geven aan iedereen die binnenkomt en een plekje voor zijn boot zoekt. Die man heeft een stem als een muezzin. Ik denk dat ze hem soms in Dover ook horen. Iedereen heeft daar respect voor. Luister je niet naar hem dan wordt je au plein public uitgekafferd.
We kopen een zak garnalen en na een flinke wandeling langs de eindeloze boulevard hervatten we de cursus "garnalen pellen" voor beginners. IN DE ZON! Wat een mooi besluit van een sombere dag. Dat was gisteren.
Vanmorgen zijn we om 9:30 uur vertrokken vanuit Oostende richting Vlissingen. De wind was perfect en we hebben gezeild. Fantastisch ging het, tussen de 6 en 8 knopen door het water met een ware wind van maximaal 12 knopen uit het Zuid Oosten. Genieten van de bovenste plank. Jammer dat we een afspraak in Vlissingen hadden gemaakt, anders zouden we vast zijn doorgezeild.
Maar goed. Om 14:00 uur kwamen we het standbeeld van Michiel de Ruijter voorbij. De havenmeester zag ons al aankomen en zette het havenlicht op groen. We hoefden nog geen minuut te wachten voordat de brug en sluis openging. Ondertussen is het voor ons traditie geworden om aan het eind van de vakantie Vlissingen aan te doen, waarna de boot zich binnen no time vult met familie. Dit keer bleef het beperkt en waren we genoodzaakt de lekkere Franse kaasjes zelf voor het grootste deel op te eten.
De weersvoorspellingen voor morgen zijn dramatisch. Hoe krijgen ze het boven toch voor elkaar om eind augustus windkracht 6,7 en mogelijk 8 te voorspellen?
Gelukkig moet ik morgen toch nog een dagje werken. We wachten wel af wat de wind gaat doen en passen ons weer aan. Vandaag was de wind ons gunstig gezind in ieder geval.
Francisca
Geen opmerkingen:
Een reactie posten