Te veel

De terugtocht over de fjord bij S. was supermooi. Eenmaal weer op de Grote Belt viel de weersgesteldheid tegen: grote donkere wolken en veel te veel golven. De wind viel mee. We besloten zo snel mogelijk naar de luwte van Langeland over te steken. Dat was een hele opgaaf.  Met de genua op en zonder grootzeil maakten we te weinig voortgang in de hoge golven.  - N.b. de genua is de grote fok die we alleen gebruiken bij licht weer. We hadden hem niet vervangen door de gewone fok, omdat de weersvoorspellingen goed waren - Met grootzeil en genua was teveel van het goede op sommige rakken. Later de genua ingerold en met grootzeil gezeild. Dat werkte uiteindelijk het best. Hoog aan de wind zeilen op zee moet je niet doen, maar wij deden het natuurlijk wel weer omdat we ongeduldig waren. Omdat we een snelheid van tussen de 7 en 8 knopen liep vonden we dat toch de beste optie, maar comfortabel was het niet.

Halverwege riepen we J en M op via de marifoon om de geplande tocht te bekorten en in plaats van naar Bagenkop toch maar naar Spodsbjerg te gaan. Er kwam geen enkele tegensputter. Na een kleine 30 mijl afzien en knokken tegen golven en ongewenste windrichtingen, vlagen en dergelijke legden we aan in een zonovergoten Spodsbjerg, halverwege Langeland. 

Wat een onverwacht leuk haventje. Lekker groen, kneuterig, leuke strandjes en.... Een frietboer! Dan is de "ellende" snel vergeten. Een prachtig weerbericht zorgt ervoor dat we morgen een mooie zeiltocht verwachten. Bij de gezamelijke borrel bleek dat J en M de tocht ook niet echt leuk hadden gevonden. Ja, dat heb je soms wel eens. In ieder geval genoeg stof tot borrelen en napraten.

Terug in Duitsland

We hebben helemaal geen wilde avonturen te melden, behalve dat we vandaag een snelheid van 10 knopen over de grond haalden toen we vanaf Spodsbjerg langs Langeland dwars over de zuidelijke Oostzee naar Mölkenort - in de Kielerfjord- voeren.

Of het wilde avontuur dat we diesel wilde tanken en het volautomatische apparaat wel geld slikte, maar geen diesel gaf, waardoor we de havenmeester bij zijn ontbijtje moesten storen, zodat hij ons kon helpen. Gelukkig waren we niet de enige sukkels die wat moeite hadden met de Deense gebruiksaanwijzing.

Of het wilde avontuur dat JW gisteren een heerlijke hamburger heeft gegeten en dat hij vandaag ongeveer de helft van de reistijd onderdeks heeft vertoefd wegens een flinke voedselvergiftiging. 

Desalnietemin scheen de zon geweldig en blies de wind de eerste 20 nautische mijlen zoals we besteld hadden. Wat een feest om langs zo'n mooie kust te varen met heuveltjes, toefjes groen, gele graanvelden, af en toe een aardig huisje of boerderijtje en als kers op de appelmoes een prachtige witte vuurtoren aan het eind van het land, fonkelend in het zonlicht.

Na de kaap verwachtten we een stoot wind, omdat de wind vanachter Langeland zou komen, maar dat gebeurde niet. Zelfs toen het land uit zicht was bleef de wind beschaafd. Na 20 mijlen werd langzaam het windknopje teruggedraaid. Ik was allang blij, zo kon JW tenminste even rustig gammel zijn. Veel zeilschepen op het water geeft ook meer vertier op de marifoon. Kanaal 16 is af en toe zeer onderhoudend.

In de Kielerfjord was het bloedheet en het water was spiegelglad. J en M hadden reeds een aardig plekje opgezocht in de oude vissershaven van Mölkenort en hielpen met aanleggen. Halverwege hoorde ik een "pan pan" oproep van een zeilschip met 4 kinderen aan boord; een schip in nood dus. De positie van het schip was vlak bij ons, maar ik zag het niet ( jw was beneden) Helaas geen spektakel, want het schip werd snel op sleeptouw genomen.

Vorige week hoorden we ook een "Mayday" oproep op de marifoon; een zinkend zeilschip. Even later hoorden we dat alles goed was en het schip naar Bogense werd gesleept, waar wij ook waren geweest.

Maar verder was het een rustige dag.