Te veel

De terugtocht over de fjord bij S. was supermooi. Eenmaal weer op de Grote Belt viel de weersgesteldheid tegen: grote donkere wolken en veel te veel golven. De wind viel mee. We besloten zo snel mogelijk naar de luwte van Langeland over te steken. Dat was een hele opgaaf.  Met de genua op en zonder grootzeil maakten we te weinig voortgang in de hoge golven.  - N.b. de genua is de grote fok die we alleen gebruiken bij licht weer. We hadden hem niet vervangen door de gewone fok, omdat de weersvoorspellingen goed waren - Met grootzeil en genua was teveel van het goede op sommige rakken. Later de genua ingerold en met grootzeil gezeild. Dat werkte uiteindelijk het best. Hoog aan de wind zeilen op zee moet je niet doen, maar wij deden het natuurlijk wel weer omdat we ongeduldig waren. Omdat we een snelheid van tussen de 7 en 8 knopen liep vonden we dat toch de beste optie, maar comfortabel was het niet.

Halverwege riepen we J en M op via de marifoon om de geplande tocht te bekorten en in plaats van naar Bagenkop toch maar naar Spodsbjerg te gaan. Er kwam geen enkele tegensputter. Na een kleine 30 mijl afzien en knokken tegen golven en ongewenste windrichtingen, vlagen en dergelijke legden we aan in een zonovergoten Spodsbjerg, halverwege Langeland. 

Wat een onverwacht leuk haventje. Lekker groen, kneuterig, leuke strandjes en.... Een frietboer! Dan is de "ellende" snel vergeten. Een prachtig weerbericht zorgt ervoor dat we morgen een mooie zeiltocht verwachten. Bij de gezamelijke borrel bleek dat J en M de tocht ook niet echt leuk hadden gevonden. Ja, dat heb je soms wel eens. In ieder geval genoeg stof tot borrelen en napraten.

Westenwind

De hemel is niet meer zo heel erg blauw als we om 10 uur uit Kerteminde vertrekken. Onze bestemming ligt achter de enorme verkeersbrug over de Grote Belt. De twee pylonen zijn vanaf grote afstand te zien. De autootjes op de brug lijken langzaam te rijden, maar dat komt alleen maar omdat ze zo ver weg zijn. Een paar mijl voor de brug neemt de wind flink toe. We stuiven met een bruisende boeggolf
 op het gevaarte af, en toch lijkt het uren te duren voordat we er echt zijn. Over de doorvaarthoogte maken we ons geen zorgen. Op de voor ons kleintjes veilige doorvaartroute is de hoogte 52 meter, op de route voor de grote jongens is dat zelfs 65 meter. We hebben dus voldoende ruimte boven de mast om ook nog wat golfjes te kunnen hebben. Dat komt goed uit, want aan de lage wal zijn de golven inmiddels opgelopen tot een hoogte die het sturen moeilijk maakt.

Na de brug zoeken we de ingang van het fjord naar Skaelskor (dat is op Sjealland) terwijl we heftig slingeren. In het fjord is dat helemaal over. Door een smal, door bakens aangegeven geultje laten we ons rustig verder drijven door een mooie omgeving. Wel goed opletten, want een meter buiten de bakens loop je onmiddelijk aan de grond.

In Skaelskor treffen we de allereerste Deense havenmeester aan die zich bemoeit met zijn gasten. In positieve zin wel te verstaan. Hij heeft na een telefoontje van John een mooi plekje aan de kade vrijgehouden. Het plaatsje zelf is aardig om even door te lopen. Na het overvloedige diner dat Francisca voor ons vieren had gemaakt buigen we ons over de vraag waar het heen moet morgen. Westenwind, en dat lijkt het de komende dagen te blijven. We passen ons plan aan de windrichting aan, en we moeten zo langzamerhand rekenen met een terugkeer. Zoals het er nu voorstaat zal het wel Bagenkop worden, aan de zuidpunt van Langeland.